چرا مردم وجود ندارند؟

 

1-"چرا مردم وجود ندارند؟" عنوان مقالة انگر است که در سال 1979 در یکی از معتبرترین مجلات فلسفه به چاپ رسید.

“Why There Are No People,” in Midwest Studies in Philosophy, IV, (1979)

عنوان این مقاله توجه ها را جلب می کند و محتوای آن نیز به گونه ای است که هر کسی با خواندن آن گمان می کند با دیدگاه فلسفی عمیقی روبرو شده است که از توان فهم او خارج است.

 

2-انگر در 2008 در کتاب "ایده‌های تهی" اعتراف کرد که این مقاله بازی با الفاظ است و خالی از محتواست. (او در مورد سایر آثار خود و از جمله مقاله "من وجود ندارم" نیز اعتراف مشابهی دارد.)

 

3- در دانش های تجربی یک نظریه در نهایت ممکن است خطا باشد و اتهام بی معنایی و بی محتوایی به ندرت مطرح می شود. اما این اتهام در فلسفه بسیار رایج است. به عنوان نمونه از هیوم تا حلقه وین، فیلسوفان زیادی هستند که تمام فلسفه قبل از خود را فاقد محتوا دانسته اند.

4-شیادی نیز اتهام دیگری است که در فلسفه نسبت به سایر رشته ها رواج بیشتری دارد. زبان فلسفه بسیار پیچیده و حتی گاهی غیر قابل فهم است. در چنین وضعیتی شیادان می توانند  ساختارهای مغلق و پیچیده را که فاقد محتوا هستند، برای جلب توجه و یا با هدف کسب درآمد با عنوان فلسفه منتشر کنند. سوفیستها نخستین شیادانی بودند که از زبان فلسفه برای رسیدن به منافع خود بهره می گرفتند. اما آنها نه در این مسیر تنها بودند و نه آخرین شیادان این مسیر بودند.

4- بنابراین در مواجهه با یک متن فلسفی نخست باید مطمئن شویم که گرفتار یک شیاد یا گرفتار یک متن فاقد محتوا نیستیم. در غیر این صورت ممکن است تمام عمر خود به دنبال فهم متنی باشیم که هیچ محتوایی ندارد. 

پیتر انگر در "ایده های تهی" به علاقه مندان فلسفه معاصر هشدار می دهد که  اسبی که به آن تازیانه می زنند جان ندارد و در قبری که بر سر آن زار می زنند مرده ای نیست.