اکنون هوش مصنوعی مهمترین مبنای تفسیرهای مادی از آگاهی است. ادعای ماتریالیستها این است که با ظهور هوش مصنوعی دیگر جایی برای باور به روح باقی نمی ماند. چون کامپیوتر بدون اینکه روح داشته باشد می تواند واجد آگاهی باشد و با توجه به کارکرد کامپیوتر می توان فرایند آگاهی انسان را نیز به عنوان فرایندی مکانیکی و مادی توضیح داد.
منتقدین ماتریالیسم نیز معمولا سعی کرده اند تفاوت انسان با کامپیوتر را نشان دهند. مثلا یک تفاوت این است که ذهن انسان خلاقیت دارد و می تواند نظریه پردازی کند. اما محاسبات کامپیوتر صرفا در چارچوبی قیاسی و صوری است که از قبل برنامه ریزی شده است و لذا کامپیوتر در استقرا و نظریه پردازی رقیب انسان نیست.
اما پرسشی وجود دارد که در بحث از تفاوت بین انسان و کامپیوتر به آن توجه نشده است. اکنون نرم افزارهای پیشرفته ای وجود دارند که در یک لحظه می توانند حجم عظیمی از اطلاعات را به صورت مکانیکی به یک کامپیوتر منتقل کنند. اما هنوز هیچ راهی وجود ندارد که بتوان اطلاعات اندکی را به صورت مکانیکی به ذهن یک انسان منتقل کرد. با اینکه زبان یک کامپیوتر یا ربات با فشردن یک کلید تغییر می کند، اما انسان هنوز برای آموختن یک زبان جدید لازم است سالها تلاش کند.
ادعای ماتریالیستها این است که آموختن صرفا عبارت است از تغییری مکانیکی در مغز. اما آنها توضیح نمی دهند که با ابزارهای پیشرفته ای که اکنون وجود دارد چرا نمی توان این تغییر مکانیکی را به طور مصنوعی ایجاد کرد. اگر در فرایند آموختن صرفا تغییری شیمیایی رخ می دهد، چرا هنوز با تزریق موادی شیمیایی نمی توان حتی یک واژه از یک زبان بیگانه را به مغز یک انسان منتقل کرد. اگر کارکرد مغز انسان و کامپیوترها یکسان است، چرا هنوز نمی توان در مغز یک انسان نرم افزاری را نصب کرد که آن انسان بدون هیچ آموزشی، با زبان جدیدی سخن بگوید؟
به نظر می رسد انسان و ربات در شیوه دریافت اطلاعات تفاوتی اساسی دارند و این تفاوت مدل کامپیوتری ذهن را با چالشی اساسی روبرو میکند و این دیدگاه را تقویت می کند که فرایند هوش مصنوعی با آنچه در ذهن یک انسان می گذرد تفاوتی ماهوی دارد.
