پزشک:
ویروس کرونا پیش از این هم روی کرة زمین وجود داشت. البته ویروس جدید تفاوت‌هایی دارد که ما را نگران می‌کند. میزان ماندگاری بیشتر، سرعت انتشار از ویژگی‌های این ویروس است. این ویروس پیش از آنکه علائم بیماری ظاهر شود، ریه‌ها را عفونی می‌کند و مشکلات تنفسی ایجاد می‌کند. بنابراین ما به عنوان پزشک وظیفه داریم جامعه را از خطر این ویروس آگاه کنیم و مانع گسترش آن شویم.
ما در کشور هر سال چند موج آنفولانزا داریم که بین سه تا چهار هزار نفر تلفات دارد. این تلفات از بین افراد بیمار و ضعیف است و چندان رسانه‌ای نمی‌شود. تلفات کرونا نیز از بین همین افراد است. این بیماری برای افرادی که سیستم ایمنی عادی دارند مانند یک آنفولانزاست و اغلب حتی نیازی به بستری شدن نیز نیست. البته کرونا نیز مانند آنفولانزا نسبت به درمان واکنش نشان میدهد. یعنی وقتی ما ضد آن را می‌سازیم، ویروس نیز تغییر می‌کند و با شکل جدید و قوی‌تری باز می‌گردد. (دیالکتیک) بنابراین هر سال باید نوع درمان را تغییر دهیم. به تدریج عادت می‌کنیم که در کنار سرما‌خوردگی و آنفولانزا، هر سال با کرونا نیز روبرو شویم.
روانپزشک:
تفاوت آنفولانزا و کرونا در این است که کرونا ترسناک است. ترس سیستم ایمنی بدن را مختل می‌کند. متاسفانه مردم از این ویروس ترسیده‌اند. ازدحام کسانی که توهم بیماری دارند در بیمارستان‌ها مشکلات را بیشتر می‌کند. بسیاری از بیماران افراد سالمی هستند که با مراجعه به بیمارستان که محیطی آلوده است گرفتار این ویروس شده‌اند. این ترس حتی در پزشک و پرستار نیز وجود دارد و باعث می‌شود آنها نیز نتوانند به طور تخصصی برای درمان بیماران اقدام کنند. رانندگی خطرهای خودش را دارد. اما رانندگی همراه با ترس بسیار خطرناک می‌شود.
در مجموع انسان مدرن بدن و روان ضعیفتری دارد و جامعة پزشکی نیز در این خصوص مقصر است. پزشکانی که برای بیماری‌ها و دردهای خیلی ساده داروهای پیشرفته و قوی تجویز می‌کردند هم بدن انسان را نسبت به این داروها مقاوم کردند و هم ویروس را. روان‌هایی که به خاطر منافع اقتصادی پزشکان و به لطف انواع مسکن‌ها و آنتیبیوتیکها در طول زندگی هیچ دردی نکشیده‌اند و در محیط‌های استریل با هیچ میکروب و ویروسی روبرو نشده‌اند، اکنون بسیار زودرنج و آسیب‌پذیر هستند.
جامعه‌شناس:
انسان در دوران مدرن با اینکه در جامعه زندگی می‌کند اما دچار تفرد است. انسان در تنهایی شاید احساس آزادی بیشتری داشته باشد اما در هنگام مصیبت فقط با تعلق به یک جمع می‌تواند آرامش خود را حفظ کند. انسان‌های تنها در چنین شرایطی با خطر بیشتری روبرو هستند. یک بیمار در خانوادة سنتی امکان درمان بیشتری دارد تا یک بیمار بدون خانواده. در چنین شرایطی خانواده شانس بقا را افزایش میدهد.
متأسفانه در دوران کنونی منبع قابل اعتمادی نیز وجود ندارد که مردم اطلاعات درست را از آن بگیرند. اینترنت انسانها را از هم جدا کرد و به آنها وعده داد که واقعیت‌های تمام جهان را در کسری از ثانیه در اختیار آنها قرار دهد. اما اکنون همین اینترنت انبانی از خبرهای نادرست است و با مراجعه به آن به سختی می‌توان از واقعیت‌ها آگاه شد.
اهل سیاست:
دورة دولت تدبیر و امید به سرعت رو به پایان است و این دولت تقریبا هیچ دستاوردی نداشته است. ویروس کرونا با اینکه برای مردم یک مصیبت است اما برای این دولت یک فرصت است و چند فایده دارد:
- دولت با بزرگنمایی این مشکل ساده تر می‌تواند تحریم‌ها را دور بزند. با اینکه در سیاست بین الملل اخلاق ضعیف است اما تا این اندازه ضعیف نیست که تحریم یک کشور مصیبت‌زده شدیدتر شود.
- دولت با بزرگنمایی این ویروس توانسته است ذهن مردم را از مشکلات اقتصادی منحرف کند. الان مدتی است که قیمت دلار اهمیت خود را از دست داده است و همه به کرونا توجه دارند.
- اکنون شعار دولت تدبیر این است که کرونا را شکست می‌دهیم. کرونا هر چقدر خطرناک‌تر باشد دستاورد دولت نیز بزرگتر خواهد بود. لذا دولت تمایل دارد این مشکل را بسیار بزرگتر از آنچه هست جلوه دهد. در این صورت شکست غول کرونا به عنوان دستاورد این دولت در تاریخ و اذهان ثبت خواهد شد و دیگر کسی نمی‌تواند بپرسد بود و نبود این دولت چه تاثیری داشت.
الهی‌دان:
از نظر دین حفظ جان واجب است و به خطر انداختن جان دیگران نیز حرام است. معیار نیز سخن پزشک است که خطرهای جانی را می‌شناسد. بنابراین عمل به دستورات پزشکان در چنین مواقعی واجب دینی است. آنها علت یک بلا را به خوبی می‌شناسند و البته دین نیز ضمن آنکه به ما دستور داده است علت چنین بلایایی را بشناسیم و کنترل کنیم، همزمان معنای آن را نیز بیان می‌کند. (وقتی من هنگام دیدن دوستم از دور دستم را بالا می‌برم ماهیچه علت این رویداد است. اما معنای آن احترام است. رویدادهای جهان نیز علتی طبیعی و معنایی ماورائی دارند.)
اکنون سالهاست در روی زمین فقرا از گرسنگی می‌میرند و اغنیا از پرخوری. در چنین وضعیتی تمام جمعیت زمین به حکم قانون الهی در معرض نابودی قرار می‌گیرد. کرونا یک مصیبت واقعی در روی زمین است که قابل انکار نیست. کرونا حتی اگر توهم باشد باز انسانها را از هم جدا کرده است و آرامش را از همه گرفته است. اکنون انسانها از هم می‌ترسند و حتی با هم دست هم نمی‌دهند. در دورانی که انسان گمان می‌کرد بر تمام کائنات مسلط شده است، بار دیگر ترس و وحشت بر دل‌ها مسلط شده است. در الهیات این وضعیت به عنوان نتیجة گناه تفسیر می‌شود. ترامپ را نگاه کنید. او که از بیشترین امکانات برخوردار است، بیش از همه نگران کروناست. شیوع کرونا در آمریکا می‌تواند مانع انتخاب مجدد او شود. به همین دلیل او مدام سعی دارد خطر کرونا را کم اهمیت جلوه دهد.
غفلت و غرور و ناسپاسی از خداوند در طول تاریخ نابودی جوامع را به دنبال داشته است و متون مقدس نسبت به گرفتار شدن سایر جوامع به نتایج مشابه هشدار می‌دهند. انسان بدون ایمان و توکل، حتی اگر به ظاهر بر همه چیز مسلط باشد، خیلی آسان همه چیز را از دست میدهد. کرونا یک هشدار است به انسان و نیاز به ایمان را نشان میدهد.
انسانی که در هنگام آسایش خداوند را فراموش می‌کند در هنگام سختی‌ها تاب و تحمل خود را از دست میدهد. بدون پذیرش یک جهان واقعی که از چشم انسان پنهان است، همین زندگی دنیایی و ظاهری نیز از دست می‌رود و پوچ و بی‌معنا می‌شود. بدون ایمان به خداوند تمام هستی انسان به سادگی با آتشی شیطانی مانند کرونا دود می‌شود و نابود می‌شود. با نام خدا می‌توان با خطرهایی به مراتب بزرگتر از کرونا روبرو شد.
بسم الله الرحمن الرحیم
