اصل صرفه جویی به عنوان صورتی از نهیلیسم

اصل صرفه جویی با اینکه بیانی از نهیلیسم است اما اغلب به عنوان مبنای نهیلیسم تلقی شده است. به عنوان نمونه کوهن در کتاب ساختار باور به وجود طبیعت ثابت مفروضی را که وجودش جدای از پارادایم‌های متغیر است، با مضمون این اصل در تناقض می‌بیند و می‌نویسد: «لاوازیه طبیعت را در نتیجة کشف اکسیژن به گونه‌ای دیگر می‌دید. و با توجه به فقدان هر نوع دسترسی به آن طبیعت ثابت فرضی که وی «به گونه‌ای دیگر می‌دید» اصل صرفه‌جویی ایجاب می‌کند بگوییم که لاوازیه پس از کشف اکسیژن در جهان متفاوتی کار می‌کرد.» او در اینجا با تکیه بر تیغ اکام فرض جهان ثابت جدای از پارادایم را زائد تلقی می‌کند و پیشنهاد می‌کند برای هر پارادایمی جهان متفاوتی را فرض کنیم. فایرابند در نقد این بخش از سخنان کوهن می‌گوید: «من نمی‌فهمم چگونه می‌توان این طبیعت را با اصل صرفه‌جویی حذف کرد. این تقریبا استدلالی پوزیتیویستی است و تلاش روانشناسی ادراک در تبیین اینکه چگونه افرادی که پارادایم‌های مختلفی را پذیرفته‌اند جهان واحدی را به شیوه‌های مختلفی بازنمایی می‌کنند، بی‌معنا می‌کند.» Feyerabend, 1995, 382.

مضمون اصل صرفه‌جویی که تیغ اکام نیز نامیده می‌شود این است که

از سلفی گری تا نسبی گرایی

نظام سعودی با اینکه از نظر ساختار و نوع حکومت بیشترین فاصله را با غرب دارد، اما نزدیک‌ترین متحد غرب در منطقه است. این کشور از نظر مالی و فکری مهم‌ترین حامی گروه‌های تکفیری و تروریستی در جهان است و همزمان شریک تجاری مهمی برای  ایالات متحده است. برخی از  تحلیل‌گران این اتحاد را مقطعی می‌دانند و  ادعا دارند کشورهای مدرن، نظامِ قرون وسطایی سعودی را تا ابد تحمل نخواهند کرد. اما واقعیت این است که حتی جنایت‌های داعش و هزینه‌هایی که این گروهِ موردِ حمایت نظام سعودی بر جهان تحمیل کرد، نیز پیوند بین نظام سعودی و غرب را تضعیف نکرد. اگر حمایت از داعش دلیل مناسبی برای پایان تاریخ مصرف نظام سعودی نیست و با پیدایش داعش تحولی در روابط غرب با نظام سعودی رخ نداده است، دیگر نمی‌توان این اتحاد را مقطعی تلقی کرد و باید به دنبال ریشه‌های عمیق این اتحاد بود.

  یک تحلیل این است که رابطة غرب با عربستان صرفا بر پایة منافع اقتصادی تعریف شده است.