نقش دانشگاه در برده داری
بر اساس یک پژوهش بخش مهمی از ثروت کنونی دانشگاه ادینبورگ به طور مستقیم از راه تجارت برده به دست آمده است.
برده داران بخشی از سود فروش انسانهای ربوده شده از آفریقا را به دانشگاه می دادند و در عوض از دانشگاه برای کار خود مشروعیت دریافت می کردند. دانشگاه علوم انسانی و به ویژه فلسفه را به نفع آنها تنظیم می کرد تا نخبگان قانع شوند مردم آفریقا و بومیان آمریکا موجوداتی شبیه انسان هستند و محرومیت آنها از حقوق انسانی خلاف اخلاق نیست.
دانشگاه هنوز در دفاع از شیوه های جدید برده داری و در منافع آن سهیم است. در برده داری معاصر مناسبات جهانی به گونه ای تنظیم شده است که ثروت جهان مانند رودخانه ای خروشان به سمت اروپا در حرکت است و برای تصاحب ثروت سایر اقوام کمتر نیاز به دخالت مستقیم نظامی است. دفاع از این مناسبات بر عهدة فلسفه ی دانشگاهی است و هر اندیشه ای که مخالف این مناسبات باشد به عنوان ایدئولوژی و مخالفت با عقلانیت نادیده گرفته می شود و حتی سرکوب می شود. به عنوان نمونه در تمام دانشگاهها نظریه های سیاسی و اقتصادی به گونه ای تنظیم می شود که به مشروعیت حکومت امثال ترامپ و نتانیاهو و به تدوام سلطة دلار بر اقتصاد جهانی خدشه ای وارد نشود.
در چنین فضایی نقش دانشگاههای غیر اروپایی در تداوم برده داری بیشتر است. این دانشگاهها فقط در دفاع از وضع موجود سهیم نیستند و نقش آنها تربیت نیروی انسانی متناسب با نیازهای اروپاست. این دانشگاهها جوانان نخبه را شناسایی و آنها را برای حل مسائل غرب آموزش می دهند. این نیروها برای حل مسائل بوم خود آموزش نمی بینند و با امکانات و هزینه های کشور خود برای خدمت به بیگانه تربیت می شوند. از سوی دیگر شکل پنهانی از برده داری در متن این دانشگاهها تداوم دارد. در این دانشگاهها هنوز نظام ارباب و رعیتی پابرجاست. رشته ها و دروس بر اساس نیاز و منافع دانشجو تنظیم نمی شود و منافع اربابی محور هر تصمیمی است. این اربابان به عنوان طبقه ی ممتاز جامعه غیر قابل نقد هستند و برای منافع خود می توانند جوانان زیادی را از خانواده و زندگی محروم کنند و در خوابگاههایی با کمترین امکانات سکونت دهند و از جان و جسم آنها بهره کشی کنند.
