نیاز فوری به امدادگر در جنگ
در جنگ انسانها آسیب می بینند. وقتی بدن مجروح یک کودک را می بینید، حتی اگر پزشک یا پرستار نیستید باید به او کمک کنید. بیشترین آسیب جنگ روحی و روانی است و از این نظر بیشتر اطرافیان ما خصوصا کودکان و سالمندان در این جنگ آسیب دیده اند و نیازمند کمک هستند. برای امدادگری لازم نیست روانپزشک باشید. روشهای مورد تایید روانپزشکان روشن است. دور کردن افراد از اخبار جنگ، سراغ گرفتن و شنونده بودن، دید و بازدید و دورهمی های خانوادگی و دوستانه، جلسات معنوی و دینی و حافظ خوانی و دهها روش دیگر وجود دارد که در ترمیم دردهای روحی نقش دارند.
در جنگ هر فردی از نظر روحی و روانی یک آسیب دیده است و همزمان هر فردی می تواند یک امدادگر باشد. اگر هر فردی دست کم دو ساعت در روز در نقش امدادگر باشد آسیبهای روحی جنگ به شدت کاهش می یابد. این شیوة امدادگری آموزش خاصی نیاز ندارد و بیشترین و نخستین نفع آن در افزایش قدرت روح و روان خود امدادگر است.
امدادگری در جنگ می تواند جمعی باشد. اکنون که جامعه از شوک نخست جنگ بیرون آمده، زمان مناسبی برای امدادگری جمعی و ترمیم زخمهای روانی اقشار آسیب پذیر است. نیازی به برنامه ریزی پیچیده نیست. حتی کارهای ساده ای مانند هدیه دادن یک بادکنک به کودکان در ترافیک ایست و بازرسی می تواند حس زندگی را در تمام سرنشینان خودرو زنده کند. چایی هیأتها در کوچه و بازار در طول دو ماه محرم و صفر در سطحی گسترده نقش مشابهی دارد. اما امسال سمن ها و گروههای داوطلب و خودجوش مردمی نیز به شیوه های مشابهی می توانند در تغییر حال و هوای محله ها و خیابانها و چهارراهها نقش مشابهی داشته باشند.
