صدق و شکاکیت

نظریه های انسجام ادعا دارند که اگر صدق به معنای مطابقت ذهن با جهان خارج باشد هیچ گاه نمی توانیم مطمئن شویم یک نظریه صادق است و گرفتار شکاکیت می شویم.

مثل این است که بگوییم اگر سلامتی به این معنا باشد که تمام اعضای بدن به خوبی کار کنند هیچ گاه نمی توانیم یک نفر سالم پیدا کنیم. چون به هر حال هر فردی یک مشکلی در خون یا قلب یا ... دارد. 
آیا با تغییر معنای سلامتی  این مشکل حل می شود و می توانیم انسان سالم پیدا کنیم؟ (در بحث از خطاهای پزشکی نیز آیا این روشی عاقلانه است که با تغییر معنای خطا  این مشکل را حل کنیم؟ !)
مسئله شک هم با تغییر معنای صدق حل نمی شود .

در واقع حتی اگر صدق به معنای انسجام باشد 
باز دغدغه و مسئلة تطابق ذهن با جهان خارج از بین نمی رود  و یک ارزش معرفتی است.

مگر اینکه اصل جهان خارج انکار شود. به تعبیر دیویدسون:

 

 

 

 

 " [Such theories] are skeptical in the way idealism or phenomenalism are skeptical; they are skeptical not because they make reality unknowable, but because they reduce reality to so much less than we believe there is" (1990, 298) .

Thus nonrealists, in effect, if not in intention, redefine truth so as to make it more attainable. 29 They define it in such a way that it becomes easy to have beliefs justified as probably true. Thus a Nonrealist cannot even begin to deal with the problem of skepticism and the worries it produces unless he first convinces us that there really is no external world.

ر. ک.
Richard Kirkham, theories of truth, p.112