تقلب دانشگاهی
در دانشگاه فقط نسبت به تقلب در امتحانات نگرانی هست.
اما تقلب در دانشگاه فقط در امتحانات نیست. تقلب اصلی در مقالات است و بالای هر مقاله ای که در آن تقلب شده است نام یک یا چند استادی است که از مزایای مالی و معنوی آن برخوردار شده اند.
مجله ی معتبر Nature با استخراج آمار مقالات تقلبی رتبه ی هفتم را در جهان به ایران داده است.
این مجله تاکید دارد تقلبهای اثبات شده تنها بخش پیدای یک کوه یخی از مقالاتی است که به دلیل مشکلاتی نظیر ارجاعات ساختگی و نادرست، سرقت ادبی و تقلب در متون بازگردانده شده اند.
این رتبه ی دانشگاههای کشور در تقلب مربوط به مجلات خارجی است.
در مجلات داخلی اوضاع به مراتب بدتر است.
به عنوان نمونه در مجلات داخلی ترکیبی از یک یا چند مقاله ی خارجی به راحتی مجوز چاپ می گیرد. برخی از تقلبها نیز مربوط به مقالاتی است که وجود خارجی ندارند و فقط گواهی پذیرش جعلی دارند.
تقلب در ساختن طرحنامه و پایان نامه را نیز اضافه کنید که چون استاد در منافع آن سهیم است نقش مستقیم یا غیر مستقیم دارد.
عدم حضور در ساعتهای کاری و چند شغله بودن و کاستن از زمان کلاسها و ... بخشی از تشریفات استاد تمامی است و در عرف دانشگاه یک امتیاز رسمی است.
(یک بار خود دانشگاه به دنبال نمونه هایی بود که با گواهی جعلی از امتیاز نگارش مقاله استفاده شده است و دیگر کسی متوجه نشده است که چنین مقاله ای چاپ نشده است.
از خود اساتید می پرسیدند و همه ی آنها صادقانه می گفتند خیر در سابقه ی من چنین موردی وجود ندارد!
این هم یک شوخی و گاهی جدی رایج است که در جلسات تصویب طرحنامه به یکدیگر تذکر می دهند که مجبور هستی خودت پایان نامه را برای دانشجو بنویسی!)
